Sociologija muzike predstavlja rezultat autorovog dugogodišnjeg rada na problemima povezanosti muzike i društva, iz kojeg su, između ostalog, proizašla i dva velika istraživačka projekta o muzičko-žanrovskoj preferenciji srednjoškolaca i studenata izvedeni u Makedoniji i SAD krajem osamdesetih i početkom devedesetih godina XX veka. Ona se konsekventno nadovezuje na ostale četiri knjige koje je autor objavio na srpskom jeziku poslednjih pet godina (Istraživačke metodologije, Istorija estetike muzike, Muzikonomija i Sonologija) i predstavlja veoma važnu kariku u njihovom umrežavanju u savremenom muzikološkom sistemu.
Knjiga se sastoji iz četiri poglavlja: Muzika i društvo, Muzika i socijalizacija, Muzika i društvene institucije, i Muzika i kultura. Vidljivo je da se u naslovima uvek javlja termin muzika. Ovaj paralelizam pre svega treba da potvrdi autorov pristup u kojem su aplicirane sociološke kategorije u specifično područje muzičkog fenomena. Takođe, ova dvostrukost označava da muzički fenomen ima svoju autonomnost ali ujedno stupa i u interakcijski odnos sa društvenim fenomenima. U knjizi postoji i izvesna gradacija razmatranja problema prema poslednjem poglavlju o muzici i kulturi, jer upravo to je centralno područje u kojem egzistira muzički fenomen.